Er zijn van die plaatsen waar je gelukzalige herinneringen aan koppelt. Reikhalzend kijk je uit naar een volgend bezoek. Vaak wacht er niets dan teleurstelling. Ik ben al meerdere keren de dupe geweest van mijn bovenmaatse verwachtingen.
We vertrekken uit Delhi met de nachttrein richting Dharamsala. Vorig jaar verbleven we hier drie maanden. Een Yoga Teacher Training bracht ons naar deze streek en een aaneenschakeling van bijzondere gebeurtenissen hield ons hier. Tijdens een theaterfestival leerden we vrienden voor het leven kennen. We organiseerden theater, dans en yogalessen. In One Nest vonden we een thuis, waar de repetities van Khandhas starten. Het was de moesson die ons uiteindelijk wegjoeg.
Weer is het een yoga cursus die ons hierheen lokt. Ik temper mijn verwachtingen. Ik maak mezelf wijs dat One Nest verdwenen is, dat mijn lievelingsrestaurants van eigenaar zijn veranderd, dat ik mezelf daar nooit thuis heb gevoeld. Ik wapen mezelf tegen teleurstelling.
Na de nachttrein nemen we nog 2 bussen en een tuktuk. Die laatste zet ons in de gietende regen af bij Tom Yam Thai. Het thaise restaurantje waar we heel wat pad thai’s en tom ka kai’s verorberden. We worden enthousiast ontvangen. ‘How are you? Where have you been? Long time ago!’
Als de regen afneemt klimmen we naar One Nest. De kamers zijn nog steeds even schamel en vochtig, nog steeds even goedkoop en nog steeds even rustig… Ik ben weer thuis.
Uiteraard is het anders dan vorig jaar. De vrienden zijn allang elders op de wereld. Sommige restaurants zijn effectief van eigenaar veranderd. De moesson hangt nog steeds in de lucht. Toch voel ik me goed.
Onze dagen kennen een vaste structuur. Om 5u45 gaat de wekker. Drie kwartier later hang ik in de touwen tijdens de yogales. Om 10u30 stort ik me op een uitgebreid ontbijt. Tegen 11u30 val ik uitgeput in slaap. Om 13u30 mag ik alweer lunchen. Daarna werken we aan onze website voor creatieve workshops. Rond 18u beslissen we naar welk restaurantje we gaan. Na het eten nog wat lezen, filmpje kijken of mezelf aan mijn nieuwe hobby wagen: mandala’s inkleuren. Om 22u30 is het bedtijd.
Gisteren zei onze yogadocent tijdens een relaxatie oefening:
“Ask yourself. Am I in the right place?”
Een brede glimlach breekt door op mijn gezicht. Het antwoord is duidelijk.
Zalig die mandelas als ik echt niet weet wat doen ga ik daar ook eens aan beginnen…wanneer dat is weet ik niet. ????