Movimento dell'Mondo

Een tegenvaller

Zonsondergang

Soms ben ik op een plek en lijkt het of ik vleugels heb. Alles werkt en niets kost moeite.
Soms is het anders. Soms ben ik op een plaats waar alles aan me trekt en duwt. Waar mijn gemoed in vrije val duikt en mijn gevoel me doet denken aan een eindeloze grijze winter.

Ons huis in Turkije heeft dit effect op me. Ik vraag me al drie weken af waarom. Ik wil snappen waarom. Ik wil een oplossing en zorgen dat ik situaties als deze uit de weg kan gaan.

Komt het door de lichaamslengte van de eigenaren van dit huis? Ze bouwden hun huis volledig naar eigen wens. Met het kleine nadeel dat ze een derde kleiner zijn dan ik. Voor elke deur moet ik me bukken. Het plafond is dag in, dag uit vervaarlijk aanwezig. Aan de lamp in het bureau heb ik me wel zeven keer gestoten. Uiteindelijk krijg ik door dat het beter zou zijn die ruimte enkel nog nederig gebukt te betreden. De nadelen die dit heeft voor mijn rug wegen niet op tegen de kans op een lichte hersenschudding.

Als bescherming voor de zon brengen we het merendeel van de dag door onder de houten luifel achter het huis. De enorme ruimte is gezellig ingericht met salon en lange eettafel. Het ontbreekt aan geen enkel comfort. Toch gaat ook deze ruimte op me drukken. Door de combinatie van de lage luifel en de heuvels in de tuin is er geen millimeter van de blauwe lucht te bespeuren. Ons domein is gigantisch dus we achtervolgen een hele dag lang de schaduwplekken. Zo kan ik het gevoel van ruimte onder open hemel vasthouden. Dat blijkt belangrijk voor me.

We letten op vier hondjes, 4 vrouwelijke teefjes. De leidster van de troep noemt Daisy en kreeg van haar baasje de bijnaam ‘Crazy Daisy’. Daisy werd na een paar dagen verliefd op me en gedraagt zich sindsdien als een jaloerse teef. Ze snauwt naar elke andere hond die aandacht van me krijgt. Gelukkig spaart ze Ann!
Als we gaan wandelen is haar enthousiasme niet te stoppen. Met haar hele kracht trekt ze me vooruit. “Ik wandel met de hond, de hond niet met mij!” Dat principe hanteer ik als ik een hond uitlaat. Al mijn hele leven slaag ik erin om dit binnen een paar dagen aan te leren. Spijtig genoeg is Crazy Daisy even koppig als ik en dus laten we ‘elkaar’ uit. Elk met ons eigen idee over de situatie.

Misschien valt de hele locatie tegen doordat ik hier heel moe toekwam. In België had ik veel werk met Khandhas. Nadien ging ik even langs Budapest om een training te geven. Daarna lieten we ons opslokken door Londen en Istanbul. Het voelt alsof ik al maanden niet meer gerust heb. Dit wordt me pijnlijk duidelijk gemaakt toen ik op 1 dag tijd mijn duim én enkel verstuik. Een letterlijke tegenvaller.

Na een paar dagen platte rust ben ik weer op kracht. Toch is de hele impact van deze plek niets veranderd. Dat verbaast me niet. Ik kom vaak op nieuwe plaatsen en maak dit geregeld mee. Ik kan het gegeven enkel verklaren met de ‘energie’ van deze locatie. Ze is niet compatibel met me. Zonder logische reden. Zodra ik op een bus stap weg van hier zullen de wolken in mijn hoofd opklaren!

Ik moet denken aan een quote: “If you can change it, change! If you can’t change it, accept!” Het is een principe waar ik enorm aan hecht. Het zorgt ervoor dat ik er alsnog het beste van maak. Dat doe ik ook. Het is niet omdat mijn gemoed aan me trekt dat ik daar aan moet toegeven. Net als bij Crazy Daisy!
We hebben een paar fijne uitstappen gemaakt. De laatste weken hebben we ook hard gewerkt aan een nieuwe website om muzische workshops en creatieve activiteiten aan te bieden. Werk waar ik best fier op ben.

Zolang ik hier ben maak ik er het beste van. Toch kijk ik er naar uit om weer op stap te gaan naar een plekje waar ik wel bij pas.

  • Ons huisje
  • Onze houten luifel
  • Zonsondergang
  • Ontbijtje in de tuin
  • Lekker koken
  • Vier teefjes
  • Vijf teefjes
  • Crazy Daisy
  • Spelen op 'ons' domein
  • Manu en Daisy
  • Ann, Daisy en Poppy
  • Verliefd koppeltje
  • Kippetjes!
  • Nog meer gevogelte
  • Gigantisch domein
  • Manu en Annie
  • Aan het werk aan de website met verstuikte enkel
  • Op wandel in Kadyanda Ancient City
  • Oud amfitheater in Kadyanda
  • Uitzicht in Kadyanda
  • Pide eten
  • Op stap in Fethiye
  • Ann in Fethiye
  • Eten bij de plaatselijke Lokanta
  • Uitstap naar Kaya Valley
  • Ruïnes in Kaya Valley
  • Kayakoy
  • Saklikent Gorge
  • Op wandel in de gorge
  • Met verstuikte voet
  • Training Geven in Budapest
  • Improtechnieken tijdens de training

2 gedachtes aan “Een tegenvaller

  1. Lies

    Manu, ik vind het best grappig hoe je schrijft over het te lage huis!
    Ik zie het al voor mij, die lamp en je rug!
    Anyway, ik denk dat je sommige dingen nooit kunt accepteren. Voor mij is de vraag hoe je ermee omgaat en hoe of op welke manier je afreageren kan. Vind ik persoonlijk geen gemakkelijke.
    Groetjes daar, ben benieuwd waar jullie vervolgens belanden.
    Misschien even het noorden op voor grote mensen? ????

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *