In augustus brengen we een blitzbezoek aan België. De voornaamste reden voor ons verblijf is een danskamp in Ronse. Ik geef een hele week les aan 25 kinderen tussen 6 en 12 jaar. Het is alweer een hele tijd geleden dat ik dansles gaf. Gelukkig kan ik tijdens mijn voorbereiding bogen op meer dan 10 jaar ervaring. Tijdens de eerste dag smijt ik mijn hele voorbereiding overboord. De helft van de kids wil helemaal niet dansen…
Als kind voelde ik me de koning te rijk tijdens een danskamp. ’s Ochtends ballet, ’s middags hiphop, de volgende dag moderne dans en tapdans…
Deze kinderen worden door hun ouders gedropt bij de dichtsbijzijnde en goedkoopste opvang. Of het nu een dans-, voetbal- of taalkamp is, het maakt niet uit. De ouders gaan uit werken en iemand moet op de kinderen passen. In dit geval ben ik babysitter van dienst.
Het lukt me om de kids te enthousiasmeren om een tweetal uur per dag te dansen. De overige drie uur spelen we (dans)spelletjes, we knutselen, kijken een film, …
We verwachten veel van onszelf. En een bloeiende carrière, liefdevolle ouders zijn, een gevuld sociaal leven, gezond en fit blijven, …
Ik heb zelf geen kinderen. Ik besef dat ik de opsomming nooit zou kunnen combineren. Ik weet dat vele ouders hiermee struggelen. Daarom probeer ik tijdens het kamp elk kind de aandacht te geven die het nodig heeft. Ik schiet schromelijk tekort.
Mijn hart breekt als ik een jongen zie die te braaf is om rebelleren. Hij danst mee uit beleefdheid, maar beleeft er weinig plezier aan. De kinderen die wel willen dansen komen ook niet aan hun trekken. Het is elk moment wikken en wegen; “Wat heeft de meerderheid van de groep nu nodig?”. Het kost me al mijn energie.
Gelukkig kom ik elke avond thuis in een warm nest in Wattripont. Ik logeer bij de ouders van een vriendin. Bij hen kan ik elke avond mijn verhaal kwijt. Zij geven mij de aandacht die ik nodig om de volgende dag aan de kids uit te delen!
Op het einde van de week organiseren we een dansshow voor de ouders. Op voorhand kriebelen de buikjes van de zenuwen, daarna stralen de kinderen tijdens hun dans. Ik ben zo trots op hen!
Eén meisje komt met tranen in haar ogen naar mij toe “Mijn papa is er niet”. Zij moet nog tot 18u in de opvang…
