Movimento dell'Mondo

Onderweg naar Bali

Ik ben mijn gevoel voor tijd een beetje kwijt. Terwijl ik net de datum schreef merkte ik dat het 6 juli is. We zijn vertrokken op 4 juli en dat lijkt net zo veel ver weg als pas voorbij.
Na 4 luchthavens, 3 vluchten en veel te veel vliegtuigvoedsel kwamen we aan op Bali in Denpasar.
Aan de douane moesten we wat aanschuiven. Er waren twee rijen, één links en een rij rechts. Elke rij wordt bedient door een zestal douane beambten.
Alles leek vlot te vooruit te gaan tot ik mensen wat zenuwachtig voel worden rondom mij. Het is ondertussen avond en de douaniers beginnen naar huis te gaan, de shift zit erop. Vooral toch die van de linkse wachtrij, waar ook wij staan te wachten.
De eindstand: één douanier links, 5 douaniers rechts, een paar honderd zenuwachtige westerlingen die niet kunnen snappen dat het er zo ongeorganiseerd en traag aan aan toe kan gaan en de douaniers, … Die bleven gewoon,  rustig, alledaags, goedlachs plezier makend doorgaan.
Waarom ook haasten? De mensen blijven toch gewoon toestromen. Waarom zouden we geen plezier blijven maken, zelfs als het heel druk is? Waarom zouden we ons haasten, zelfs als mensen denkbeeldig in je rug porren dat je wat meer moet voortmaken?
En ik, ik vind het mooi om te zien. Ik geniet van alle indrukken rondom me en het lukt me om me niet te irriteren aan de mensen die zich irriteren.
Op dat ogenblik lukt me dat, want ik had zelf geen haast en fijne vooruitzichten. Voor wie zou ik me moeten haasten behalve voor mezelf?
Voor wie moeten we ons ooit haasten behalve voor onszelf?
Als douanier zou ik het moeilijker hebben. Om, als er een hoop werk voor me ligt, niet te voelen (denken) dat ik me moet haasten. Om, wat ik graag doe, niet sneller te gaan doen, om er meer van te kunnen doen.
En zo kom ik terug bij mijn eerst zin: Tijd. Heb ik ooit wel een juist gevoel van tijd gehad? Omgaan met de klok is altijd al een beetje mijn achillespees geweest.
Ik denk dat ik hier op Bali nog veel zal kunnen leren over tijd.

2 gedachtes aan “Onderweg naar Bali

  1. Veerle H.

    Helaas kunnen we de tijd niet beïnvloeden: dus niet pauzeren, terugspoelen of verder spoelen, zelfs geen sprongen maken in de toekomstige- of verleden tijd.
    Met zo’n positieve ingesteldheid als die van jouw is dat gelukkig ook niet nodig en kunnen we hier in het westen alleen maar hopen dat onze “gelukkigste momenten” zich snel herhalen, want “hoop doet leven”, toch?

  2. Marianne

    Ik denk dat vooral wij Belgen problemen hebben met tijd en altijd gehaast zijn. Zelfs in Oostenrijk leven de mensen heel anders…genieten meer… Waardoor ze ook vriendelijker en gastvrijer zijn…
    Geniet maar volop en hou ons op de hoogte van wat je daar opsteekt….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *