Movimento dell'Mondo

Na meer dan een maand in Santiago de Chili is de tijd aangebroken om te vertrekken. Ondanks de geweldige vooruitzichten die op ons pad liggen, kijk ik er stiekem toch een beetje tegen op om weg te gaan.

We leven nu al meer dan 4 jaar uit onze rugzak en dat begint door te wegen. Toen we toekwamen in ons appartement heb ik meteen alles uitgepakt en een vast plaatsje gegeven. Het voelt bevrijdend om niet elke dag in mijn rugzak te moeten graaien op zoek naar die ene T-shirt die net onderaan blijkt te zitten. Ik kan er gerust op zijn dat mijn shampoo niet weer uitloopt in mijn toiletzak. Mijn schoenen krijgen tijd om te luchten, zodat niet alles naar zweetvoeten stinkt.
Het is werkelijk zalig om niet om de drie dagen alles weer te moeten inpakken en weg te wezen.

Intussen heb ik ook de buurt leren kennen. Ik weet perfect waar ik moet zijn voor lekkere groenten, volkoren brood en veganistische paprikapasta. We hebben een vast restaurantje waar we één keer per week gaan eten. Het is een opluchting om niet elke keer opnieuw een heel dorp te doorkruisen op zoek naar de maaltijd met de beste prijs-kwaliteit verhouding. We weten hoe laat Happy Hour begint in ons stamcafé, zodat we voordelig kunnen genieten van een Pisco Sour. Santiago heeft een uitgebreid metronetwerk dat ons tot in elke uithoek van de stad brengt. Geen enkele keer ben ik de weg kwijt in deze stad waar ik mij thuis voel.

We hebben op korte tijd een vaste routine gecreëerd. Om half acht gaat de wekker, daarna is er tijd voor yoga en meditatie. Als ontbijt eten we havermoutpap met fruit. Dan werken we tot de lunch. Die serveer ik op het balkon met salade en zelf gemaakte soep. We werken verder tot vijf uur om daarna te gaan fitnessen of te zwemmen op het hoogste verdiep van het appartementsgebouw. Na dit sportief intermezzo genieten we van een aperitiefje op het balkon met fenomenaal uitzicht, waarna ik een heerlijke vegetarische maaltijd op tafel tover. We buiken uit met een serie op Netflix en tegen elf uur gaan we slapen.
Twee tot drie dagen per week breken we deze routine en bezoeken we één van de vele musea, parken en wijken die Santiago rijk is.

Mijn hele leven al heb ik een hartsgrondige hekel aan routine en structuur. Aan altijd maar hetzelfde doen, eten, drinken, … Nooit heb ik een vast job gehad, ik was ervan overtuigd dat ik zou doodgaan van verveling. Ik doorkruiste België én Nederland als onvermoeibare freelancer. Daarna doorkruiste ik verschillende continenten als onvermoeibare wereldreiziger en digital nomad.

Nu, na meer dan 4 jaar reizen, ben ik oververmoeid. Ik verlang naar routine en naar vastigheid. Ik heb geen zin meer om telkens opnieuw alles uit te zoeken. Waar ga ik slapen, wat ga ik eten, waar hang ik mijn handdoek, hoe geraak ik van A naar B, hoeveel mag dat kosten, geef ik een hand of een kus, …

En toch is dat laatste wat we de komende 2 maanden gaan doen. We hebben een route van 2 maanden uitgestippeld. Onze reis overbrugt duizenden kilometers tussen Santiago en Ushuaia.
We gaan weer uit onze rugzak leven met stinkende schoenen en natte toiletzakken. In Argentinië ga ik mij noodgedwongen weer volproppen met vlees en zal ik moeten smeken voor een beetje salade. Er zal niet overal plek zijn om yoga te doen, laat staan de rust om te mediteren. We zullen aan een moordend tempo moeten werken om toch genoeg tijd te hebben om ook den toerist uit te hangen. Elke routine zal de komende maanden zoek zijn.

Maar we gaan ook genieten van de natuurpracht die Chili en Argentinië te bieden hebben. We De ongerepte natuur van Patagonië wacht op ons. Uiteraard zal de wereldberoemde gletsjer Perito Moreno niet ontbreken op onze trip. We gaan naar pinguïns kijken op Isla de Margarita. We gaan naar het einde van de wereld in Ushuaia. En tenslotte vliegen we naar het midden van de Pacific Ocean om de Moai beelden op de Paaseilanden in levende lijve te zien.

Het voelt alsof we er nog een laatste keer keihard tegenaan gaan alvorens we richting België komen om te settelen. Wie weet ga ik binnen een paar jaar toch weer verlangen naar leven uit mijn rugzak?