December nodigt elk jaar uit om terug te blikken op het voorbije jaar en na te denken over het komende jaar. Wij brengen het grootste deel van deze maand door in Mendoza. Een drukke maand die vele gevoelens losmaakt en zal leiden tot een verrassend voornemen voor 2019.
Dinsdag 11 December 2018
Na een tweedaagse busreis arriveren we moe, vuil en bezweet in ons appartement.
We blijven 2 weken in Menzoda. Niet omdat er in ‘Mendoza’ veel te doen is, maar omdat er ‘veel te doen is’.
Nadat we bijgeslapen hebben, maken we onze planning voor de komende weken.
Nummer één op de planning is mijn mailbox opkuisen. De aanvragen voor workshops blijven binnenstromen en ik heb nog een tiental opdrachten om in te plannen.
Donderdag 13 December 2018
In september hadden we ons voorgenomen om regelmatig ‘studiedagen’ in te lassen.
Jammer genoeg zijn de studiedagen wegens tijdsgebrek steeds uitgesteld. Vandaag is het zover! Voor mijn verjaardag kreeg ik een online cursus “Yoga & Anatomy” cadeau. Manu en ik bestuderen samen de 1e module.
’s Namiddags duiken we opnieuw in onze overvolle mailbox en ’s avonds gaan we iets eten.
Vrijdag 14 December 2018
Overdag studeren en werken we opnieuw.
’s Avonds plannen we de uitstappen die we willen ondernemen in Mendoza. Ik dacht dit even tussendoor te doen. Een paar uur later tolt mijn hoofd van al het opzoekingswerk.
Wat is de bereikbaarheid?
Wat zijn de openingsuren met de feestdagen?
Waar kunnen we eten?
Wat is de prijs?
Is het goedkoper om online tickets te kopen?
…
Zaterdag 15 December 2018
Het is weekend! ’s Morgens snel wat werken en dan wijnproeven in Maipu!
Ondanks het opzoekingswerk duurt het toch even voor we de juiste bushalte naar Maipu vinden. Ter plaatse huren we een fiets om van wijngaard naar wijngaard te trappen. We proeven lekkere wijnen, likeuren en olijfolie. ’s Middags gaan we lekker eten in ‘Pie de Cuba’. Moe en voldaan keren we huiswaarts.
Zondag 16 December 2018
Het is weekend en bijna kerstvakantie!
Toch houdt dat klanten niet tegen om last minute aanvragen te sturen voor workshops in december en januari. Eigenlijk wilden we nog een anatomie module bestuderen, maar dit zal weer moeten wachten.
Met gemengde gevoelens zet ik me aan de computer. Opgetogen dat de workshop aanvragen blijven binnenstromen. Teleurgesteld dat er een studiedag wordt opgeofferd.
Maandag 17 December 2018
Manu heeft een ‘conference call’ met een Belgische opdrachtgever. In januari gaat hij een week naar België om te werken. Ik blijf achter in Zuid-Amerika.
Nu alles bevestigd is, spenderen we de rest van de dag met het boeken van vliegtickets en accommodatie. We vergelijken prijzen en vragen ons af wat we belangrijk vinden.
Waar is het veilig voor mij om achter te blijven?
In welke stad kan ik leuke uitstappen doen?
Waar zal Manu logeren?
Vliegt hij rechtstreeks of met overstappen?
Wat is overdreven luxe? Airco, wasmachine, zwembad, vrije ruimte om yoga te doen, … ?
Als de avond valt hebben we eindelijk alle belangrijke knopen doorgehakt.
Dinsdag 18 December 2018
Vandaag gaan we naar de Termas de Cacheuta.
Niet toevallig vandaag, dit is de enige kalme dag waarop het kan. In Azië was het motto “Go with the Flow”. Dat is niet meer mogelijk.
Wanneer er workshops gepland staan, moeten we telefonisch bereikbaar zijn voor noodgevallen. Vandaag hebben we ‘slechts’ 2 workshops en de docenten kennen de locatie. We voorzien weinig problemen en nemen het risico om onbereikbaar te zijn.
Toch kunnen we niet volledig loslaten. Tussen het ‘badderen’ door gaan we regelmatig op zoek naar onze GSM.
Woensdag 19 December 2018
‘Vrije tijd’ nemen eist zijn tol. Mijn mailbox en mijn hoofd ontploffen!
Ik zie het niet meer zitten! Ik heb het gevoel dat ik constant achter de feiten aanloop. Voor elke mail die ik beantwoord, stromen er 2 nieuwe binnen. Ik typ mezelf te pletter en toch komt er geen einde aan.
Dan rolt er een mail van de overheidsdienst “MyPension” binnen.
Ik kan het niet laten er op te klikken en spring een gat in de lucht. Blijkbaar krijg ik (later) meer dan 1000 euro pensioen! Dat had ik nooit verwacht! Toch niet na mijn freelance carrière waar ik vooral van ‘vrijwilligersvergoedingen’ heb geleefd.
Het beste nieuws is dat ik pas binnen 31 jaar op pensioen moet! Dat stelt mij gerust. Ik heb nog 31 jaar om mijn mailbox leeg te krijgen!
Ik sluit de computer en schenk mezelf een glas wijn in.
Donderdag 20 December 2018
Het harde werken wordt beloond. We halen vandaag ons grootste contract ooit binnen! Trots geven we elkaar een ‘vuistje’ en gaan weer aan de slag.
Het aantal emails begint eindelijk af te nemen. De vakantie komt in het vooruitzicht. Eindelijk vind ik tijd om ‘andere’ dingen te doen.
Ik check mijn todo lijst om iets te kiezen: nieuwe workshops online zetten, nieuwsbrieven maken, bellen met nieuwe docenten, belastingaangifte in orde brengen, “Truth or Dare” indienen voor een festival, mails van vrienden en familie beantwoorden, foto’s op Facebook posten, een reservekopie van mijn Mac maken, mijn nagels knippen, onze visa afrekening bekijken, boodschappen doen, een artikel schrijven, …
Mijn hoofd gaan weer aan het tollen!
Kan mijn mama nog een dag wachten voor ze mail krijgt?
Wanneer was die deadline voor dat festival ook al weer?
Staat er nog genoeg geld op onze gemeenschappelijke rekening?
Wanneer moet die belastingaangifte binnen zijn?
…
Ik verlies mezelf in de eindeloze lijst en besluit dan maar om eerste mijn nagels te knippen.
Vrijdag 21 December 2018
Om 6 uur ’s ochtends zitten we in onze huurauto. Drie uur later beginnen we aan onze dagwandeling richting de hoogste berg van Zuid-Amerika. Ik geniet met volle teugen. In de natuur kom ik steeds tot rust. Voor deze momenten reis en werk ik.
Tussen het hijgen door praten we over onze toekomst.
Wat waren de hoogtepunten van 2018?
En wat waren de uitdagingen?
Wat willen we anders aanpakken in 2019?
Durven we aan te gaan wat we allebei voelen?
…
Maandag 24 December 2018
Ik begin deze dag met vrienden en familie een zalige kerstavond te wensen.
Het reizen begint hoe langer hoe eenzamer te voelen. Dan is het fijn om lieve berichten van het thuisfront te krijgen.
Dinsdag 25 December 2018
Geloof het of niet, maar op deze kerstdag zitten er 3 aanvragen in mijn mailbox?! Plichtbewust beantwoord ik ze dadelijk.
Daarna begin in eindelijk aan dit artikel! Iets wat al een hele tijd op mijn todo staat.
Woensdag 26 December 2018
Ook mijn artikel loopt uit de hand dus ik schrijf verder. Ik probeer het in te korten en nuances aan te brengen waar mogelijk. Ik probeer duidelijkheid te scheppen voor zowel de lezer als mezelf.
Mijn hoofd gaat weer aan het tollen. Ik ben klaar om mijn voornemen te maken.
Ik ben trots op ons nomadische leven. Het is ongelofelijk dat we dit al 4 jaar waarmaken.
Het is een geweldig leerschool. We hebben prachtige plekken bezocht en interessante mensen ontmoet.
Ik ben trots op het succes van Muzische Workshops. Ik zie de mogelijkheden die onze organisatie heeft om verder te groeien. Daar bovenop staan er een paar volgende projecten klaar om uitgewerkt te worden.
Het is tijd om te kiezen, tussen werken en reizen.
Door het werk kan ik mezelf niet voor 100% op het reizen storten.
Door het reizen kan ik mezelf niet voor 100% op het werk storten.
Tijdens het reizen mis ik vrienden en familie.
Als ik settel, zal ik nooit de hele wereld zien.
…
Na lang wikken en wegen durf ik mijn voornemen voor 2019 uitspreken.
We komen naar huis!
Woojeej.. Zo herkenbaar, al dat hoofdgetol en gehol van hier nr ginds 😉
Ik kan me zo voorstellen vanuit wat en waar jullie deze beslissing nemen.. Geniet er nog an met volle teugen. Deze ervaringen nemen ze jullie nooit meer af. En de wereld loopt niet weg, hij is vlakbij, om innerlijk en uiterlijk te reizen. Tot binnenkort en alvast welcome home, xxx
Dankjewel lieve Jessy!
Wat ???? Voorgoed ? of tijdelijk ?
Tja, alles is tijdelijk … We zullen altijd blijven reizen, maar we gaan wel weer voor een thuisbasis in België.
Kijk er al naar uit, naar dat nieuwe voornemen! Xxx
Ik ook!