Movimento dell'Mondo

La Divina Commercia

How are you?
Where you from?
What you looking for?
Welcome in India.
Don’t go there, is not safe, take tour with minibus.
No entry, only for Indians, ‘official’ office is over there.
No, no, I’m not selling you anything.

Jawel dus…
Elke reisgids waarschuwt voor zwendelaars, die je de ene na de andere leugen op de mouw spelden om je geld afhandig te maken.
De Lonely Planets hebben gelijk…

Ze gaan slim te werk. Goed gekleed, haren in de plooi, redelijk Engels. Ze starten een praatje, heel vriendelijk, nemen hun tijd, alsof ze oprecht willen helpen. De eerste keer dat we naar zo’n kerel luisteren, eindigen we in een ‘official’ tourist office waar ze ons zoveel mogelijk treintickets willen verkopen, want ‘not possible to buy tickets in weekend, have to book NOW’. Gelukkig krijgen we hun tactiek snel door.

Bij de 354 kerels die ons daarna aanspreken (ergens zijn we opgehouden met tellen) proberen wij verschillende technieken om van ze af te geraken. Het gaat van vriendelijk ‘no thanks’ blijven herhalen naar negeren over doen alsof we geen Engels praten tot Manu die er genoeg van heeft en met zijn linkervinger bijna in iemand zijn neus zit (de linkerhand wordt in India als zeer onrein beschouwd) en gromt ‘YES, YOU ARE TRYING TO SELL ME SOMETHING’.

Dat was in New Delhi. In Haridwar, één van de vier heilige plaatsen van Kumbh Mela proberen ze weer op een andere manier hun centen bijeen te sprokkelen.
Manu en ik willen naar de Mansa Devi, een tempel op een berg, waar je met een stoeltjeslift naartoe moet. Wat een geweldige ervaring. Beneden sta je in de drukte, zodra de lift in beweging komt… stilte… en een prachtig uitzicht op de Ganges. Boven sleuren ze ons van hokje naar hokje waar we moeten knielen. Daar zit een ‘heilig man’ die wat prevelt en onze zegening eindigt met ‘big money’. Zo zijn er wel tientallen hokjes. Na twee hebben we het principe door en trekken we ons terug uit de massa. Tot zover een rustig bezoek aan een tempel.

Na een prachtige wandeling komen we bij de Ganges. Elke avond komen er in Haridwar duizenden gelovigen samen om de Ganges te eren en er te baden. Een heel bijzonder ritueel, dat wordt bezoedeld door pickpockets, mensen in ‘uniform’ die je geld vragen om het ritueel bij te wonen (het ritueel is vrij bij te wonen) en jonge meisjes die ongevraagd een stip op je voorhoofd duwen en daar een beloning voor willen.

Het is een hele geruststelling dat ook vele Indiase toeristen de ‘zwendelaars’ afwimpelen. Voor onze reis heb ik namelijk heel wat boeken verslonden over wereldreizen waarin het credo was: “vertrouw niemand!”. Ik wil daar niet in doorslaan. Ik wil niet op ‘wereldreis’ gaan om mij dan af te sluiten voor de wereld, maar het is een wankel evenwicht tussen open staan voor wie er op je pad komt en naïviteit.
Ik ben dankbaar voor deze ervaringen. Als alles overal hetzelfde is als bij ons, dan hadden we beter thuis kunnen blijven. Het is interessant om te observeren hoe ik omga met minder fijne ontmoetingen. Dat ik telkens opnieuw het vertrouwen vind in andere mensen.
Het is fijn om niet alleen te staan in sommige keuzes. Manu en ik toetsen samen af waar we al dan niet op ingaan en leren elkaar nog beter kennen. Daardoor hebben we in Rishikesh (wat ironisch genoeg Rishi’cash wordt genoemd, maar wat wij zo niet ervaren) een heel bijzonder man leren kennen, Sitarambaba. Vrienden mogen hem Baba noemen (later meer over Baba).

image image image image image image image

2 gedachtes aan “La Divina Commercia

    1. Ann Willemsen

      Hela Hilde, geen idee of mensen in groepsreizen dat ook ervaren. Ik kan je wel zeggen dat het went. Je vindt een manier om ermee om te gaan.

      Gelukkig Nieuwjaar!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *