“First time Lisboa?” vraagt Pedro, onze Airbnb host. Zowel Manu als ik zijn meer dan 10 jaar geleden al eens in Lissabon geweest. “Ah, a lot has changed! Many tourists now and everything very expensive!”.
De volgende dag merken we meteen dat hij gelijk heeft. Bij ‘hét landmark’ van Lissabon, “Torre de Belem”, stuiten we meteen op een lange rij wachtende toeristen.
Geen probleem! Wij hebben onszelf getrakteerd op de Lisbon Card en hebben dus recht op de Fast Lane. Al snel blijkt dat elke toerist een Lisbon Card én recht op die Fast Lane heeft. We moeten dus gewoon wachten met de rest. Tot 2 keer toe vragen we ons af of we niet beter weggaan. We volharden en uiteindelijk wordt ons wachten beloond.
Ook bij andere highligts zoals het Mosteiro dos Jerónimos en de Santa Justa Elevator is het over de koppen lopen. Lissabon is een echte trekpleister geworden.
Gelukkig wijken maar weinig toeristen af van de grote trekpleisters. Er zijn plekken die minder aantrekking op de grote massa hebben en waar we in alle rust kunnen genieten van deze mooie stad.
Op de Arco da Rua Augusta waaien we lekker uit, terwijl we de mensen op het plein onder ons bespieden.
We bijven uren plakken in het “Museum for Art, Architecture and Technology”. We zijn ondersteboven van de pakkende expositie “Eco-Visonairs”.
De befaamde rit met tram 28 maken we pas laat op de avond. Wij zitten alleen op de tram, terwijl overdag mensen op deze tram als sardientjes op elkaar gestapeld liggen.
Pedro, onze host, geeft aan dat de prijzen gestegen zijn. Daar hebben wij zelf niets van gemerkt. Lekker uit eten gaan met alles op en aan, lukt ons voor minder dan 30 euro. Een biertje heb je voor 1,5 euro en cocktails voor 5 euro. Die cocktails serveren ze per halve liter en ze zijn niet zuinig met de sterke drank. Dat laatste heb ik de volgende ochtend mogen bekopen.
Alles bij elkaar is Lissabon nog steeds een citytrip waard. Al is het maar om een heerlijke ‘pasteis del nata’ te verorberen!
