Tijdens een wandeling in Samaipata vraag ik Manu: “Wat heb jij al geleerd van ‘het reizen’? Na zijn relaas is het uiteraard mijn beurt. Ik heb al zo ontzettend veel geleerd. Onder andere dat niet alles loopt zoals gewenst. Ik kan ‘vervelende’ zaken steeds sneller loslaten en vrede nemen met de situatie zoals ze is. Ik heb geleerd om te vertrouwen dat alles altijd goed komt. En toch creëren sommige omstandigheden en keuzes weer onzekerheden en angsten. Ook nu.
We hebben ons heerlijk genesteld in Samaipata. We hebben een gezellige kamer in een relaxte guesthouse.
Samaipata biedt zowel toeristenrestaurants als een locale mercado waar we kunnen smullen voor 1,5 euro. Er lopen hier slechts een handjevol toeristen rond en de omgeving is adembenemend.
Ik zou hier nog weken kunnen blijven. Alleen moeten we dringend een keuze maken: ofwel het land verlaten ofwel naar Santa Cruz om ons visum te verlengen.
We besluiten Bolivië achter ons te laten en richting Paraguay te trekken.
Na wat opzoekwerk blijkt Paraguay geen toeristische bestemming te zijn. Voor ons een goede reden om er zeker heen te willen. Alleen brengt dat problemen met zich mee.
De bus van Bolivia naar Paraguay stopt niet aan de grensovergang. Bolivianen hebben geen visum nodig en de buschauffeurs zijn amper voorzien op toeristen. We lezen rampzalige verhalen van andere reizigers, die zonder visum en dus illegaal in Paraguay arriveren. Anderen ‘dwingen’ de buschauffeur om te stoppen aan de grens. De chauffeur stopt, maar zodra je bent afgestapt rijdt hij weer door. Al dan niet met je bagage nog op de bus.
Ik voel hoe deze verhalen aan mij knagen. Ik krijg irreële angstvisioenen. Ik heb geen zin om een nacht in niemandsland door te brengen en zonder bagage te wachten op de volgende bus. Ik krijg ontzettend veel zin om alsnog mijn visum in Bolivia te verlengen en lekker comfortabel in Samaipata te blijven.
Deze gevoelens verrassen mij. Ik reis nu al zo lang. Eigenlijk weet ik dat ik amper geloof moet hechten aan zulke verhalen. Ik zou moeten weten dat alles altijd goed komt! En toch …
Ik contempleer tijdens mijn dagelijkse ochtendmeditatie over de gevoelens die zich aan mij opdringen en uiteindelijk lukt het om alles een plaatsje te geven.
Ik laat mij niet tegenhouden door een paar ‘horror’ verhalen!
We gaan richting busstation om een ticket naar Paraguay te kopen. We worden direct omsingeld door vele verkopers.
“Only 70 US dollar!”
Dit bedrag is dubbel zo hoog als de kostprijs die we op internet terugvonden. We verlossen ons van de opdringerige verkopers en gaan zitten om te bekomen en om de feiten te overlopen.
Feit: Alle verkopers vragen hetzelfde bedrag.
Feit: Het is zondag en een paar verkooppunten zijn gesloten.
Feit: Vele verhalen op internet vertellen over een goedkopere prijs, maar een officiële website vinden we niet.
We overleggen druk wat we moeten doen. Terwijl Manu wat opzoekt, kijk ik rond. Ik zie overal de bestemming “Yacuiba” aangeven staan. Ondanks 4 weken reizen in Bolivië, heb ik nog nooit van Yacuiba gehoord. Langs mijn neus weg, zeg ik: “Yacuiba, waar zou dat liggen?” Nieuwsgierig als Manu is, zoekt hij het direct op. Yacuiba ligt in het zuiden van Bolivië aan een grensovergang met Argentinië.
In de seconde die volgt voelen we beiden wat de toekomst gaat brengen. Toch hebben we meer info nodig. We gaan op zoek naar de kostprijs van onze nieuwe bestemming. Slechts 70 Bolivianos (10 US$) naar Yacuiba! Tegenover 70 US$ naar Paraguay.
We gaan terug richting hotel zonder ticket. We willen geen overhaaste beslissing nemen. We gebruiken de rest van de dag om onszelf in te lezen over de grensovergang naar Argentinië en over het land in het algemeen.
Mijn hoofd duizelt van alle nieuwe informatie. Wil ik richting Argentinië om alsnog aan het ‘moeilijke’ Paraguay te ontsnappen? Ik krijg er geen zicht meer op. Paraguay? Argentinië? Alsnog in Bolivië blijven? De hele wereld ligt aan mijn voeten en toch lijkt kiezen in dit geval verliezen. Het is onmogelijk om een ‘foute’ beslissing te nemen en toch ben ik uitgerekend daar bang voor!
Twee dagen later zijn we zonder enig probleem in Argentinië toegekomen en hebben we alweer een heerlijke wandeling gemaakt in Parque Nacional Calilegua!
“Reizen” blijft mijn constante leermeester. Telkens opnieuw word ik uitgedaagd. Wat is een irrationele angst? Wat is reële angst en wat is gezond verstand? Hoe herken je het verschil? Wanneer volg je je buikgevoel?
Ondertussen voel ik me heerlijk in Argentinië. Ik ben benieuwd wat er nog meer op ons pad komt. Ik wil zeker ook nog naar Paraguay! Alleen al omdat er ooit een einde komt aan ons visum in Argentinië.
in België kan men ook de (taal)grens overschrijden , je moet het toch niet zo ver zoeken.
Dat is niet vanzelfsprekend
Paraguay is idd niet-toeristisch en gevaarlijk vanwege drugtraffic tss Argentinië, Bolivia en Brazilië. Reeds van verschillende betrouwbare Brazilianen die de watervallen van Iguasu hebben bezocht, dat geen enkele gids hen wil begeleiden naar de kant van Paraguay.
Toen we zelf de Pantanal bezochten 2 jaar geleden, passeerden we de Paraguaanse grens op enkele kilometers. Overal zwaar bewapende militairen. Zeer raar sfeertje, was blij dat ik daar weg was.