Movimento dell'Mondo

Ik zit op het dakterras, op het tweede verdiep, van onze guesthouse. We zijn in Jaipur. De grootste stad van Rajasthan. In de verte vliegen grote zwermen vogels boven de vliegers die in trossen hoog boven de daken door de lucht klieven. Het is nu 17:30. De zon is onder en binnen een klein half uurtje is het alweer donker. De geur hier doet me denken aan ghee, een soort van boter. Waarschijnlijk afkomstig van één van de tientallen eetstalletjes verderop in de straat. Of uit de keuken van een aangrenzend hotel. Ik hoor … het permanent aanwezige, aanmanende, getoeter van auto’s en auto-rishkash, het zoevende geluid van één van die vliegertjes die de juiste wind niet vindt, politiesirenes en een enkele stem die boven de stadsgeluiden uitkomt. En af en toe ook het gekwetter van zo’n naderende vogelzwerm.
Ik voel nu vooral een huid die droger aanvoelt dan ik gewoon ben. Van de zon vandaag of van de koude de laatste weken? Van het permanent aanwezige stof, vuil, roet en smog? De veel te lange hete douche van deze ochtend is ook een kanshebber. Langdurige hete douches met een volle waterstraal en zonder angst dat je vrouw een ijskoude variant krijgt zijn zeldzaam in budget- rooms. Dit is er wel zo één, dus ik kon er maar beter eens van genieten.
Mijn hand grijpt naar een flesje ‘Old Monk’ waarin we het laatste restje rum gemengd hebben met een blikje Cola Zero. Een ‘extraatje’ dat we al een paar dagen meezeulen. Alcohol is zeldzaam en duur in verhouding tot eten. Een klein flesje van de goedkoopste rum kost je al gauw een paar maaltijden als je niet te rijkelijk eet.
Elk moment brengt zo vele nieuwe indrukken, geuren, kleuren en geluiden. En voor ik het besef gaat alles ook weer wennen. Gelukkig houdt zo’n reis je wat alert en bewust. Alles is elke dag weer anders, als nieuw.
Ik vraag me af hoe België ruikt en klinkt. Ik had er geen idee van tot nu, nu alles anders is, dat ook mijn thuisland een geur, klank en kleur heeft die ik normaal vind. Die mijn standaard is.