Movimento dell'Mondo

Couchsurfing, een website waar guests en hosts elkaar kunnen vinden. Hosts zijn mensen die een zetel, of iets met meer luxe, aanbieden aan reizende gasten. Guests zijn mensen op doorreis op zoek naar een gratis plek om te overnachten. Ideaal voor ons om de kosten wat te drukken.
De website heeft een hoog Facebook gehalte, in een profiel schrijf je informatie over jezelf. Daarnaast krijg je referenties van elkaar, ervaringen die andere mensen al met je hadden. Handig om te kijken wie je kan vertrouwen.

Ik ken Couchsurfing al een paar jaar maar had de dienst zelf nooit gebruikt. Waarschijnlijk door mijn liefde/haat relatie met ‘social network’ sites. Diep vanbinnen heb ik het utopische beeld dat het fijner en logischer is om gelijkgezinde mensen ‘in het echt’ te leren kennen en niet via een website met zoekfuncties en filters.

Andere culturen ontdekken is één van de redenen om te reizen voor me. Met andere reizigers is dat geen probleem maar het blijkt niet evident om je echt met lokale mensen te verbinden. Om te beginnen wil 90% van wie je ontmoet je iets verkopen, en dan stopt het al snel. Daarnaast heb je de taalbarière die in India heel groot was. In Sri Lanka voelen de mensen veel beter onderwezen aan en hebben we dat probleem wel minder.

“Hoe doe je dat, locals ontmoeten?”. Het bleef tot voor kort een vraagstuk. Tot we een paar maanden terug Neyc en Reya ontmoetten, een Sloveens koppel. Neyc schreef ooit nog een master scriptie over Couchsurfing en sprak in hele grote worden over het platform. Het ene verhaal volgde het andere op met fijne ontmoetingen, mensen die ze leerden kennen, hulp die ze kregen, …. van locals. Natuurlijk zijn er soms ook minder makkelijke ontmoetingen maar hey, niets is perfect! Neyc zijn advies voor ons was duidelijk: “Je moet het echt proberen! Het zorgt voor super ervaringen en het is nog goed voor je budget ook.” Alles samen meer dan voldoende om me jaloers te krijgen en te overtuigen om CS (CouchSurfing) een kans te geven.

Na het gesprek met Neyc duurt het nog een maand of twee voor we onze eerste ervaring krijgen. ‘Gratis’ is een heel relatief begrip in dit verhaal, want je krijgt nooit iets voor niks. Alles vraagt minstens wat energie. Het vraagt tijd om een goed profiel te schrijven waardoor mensen kunnen zien wat voor vlees ze in huis halen. En dan kost het tijd om door al die profielen op zoek te gaan naar de persoon waar je zelf bij wil verblijven, … Soms zijn er zo veel mogelijkheden waaruit je moet kiezen. En dan moeten zij nog willen en kunnen en …

Intussen hebben we onze 4 CS ervaringen achter de rug en hebben we de smaak meer dan te pakken. Een kort overzicht:

1. Mital in Madurai
   Op onze laatste nacht in India vinden we onze eerste CS ervaring bij Mital. Ze woont met haar ouders in een ommuurde ‘society’, een middenklasse woongemeenschap met security, personeel, een eigen tempel, … Een heel ander stuk India dan wat wij meestal als budget-reiziger te zien krijgen.
   Als we toekomen na onze nachttrein krijgen we na een noodzakelijke douche een heerlijk ontbijt voorgeschoteld. Slapen doen we niet op een zetel maar in een eigen kamer met king size bed en privé badkamer. Misschien wel het beste bed waarin we in India slapen, zalig.
   ’s Avonds heeft Mital ter gelegenheid van ons afgesproken met enkele CSers uit Madurai in de ‘Café Coffee Day’. Omdat er geen bars zijn, is deze Starbucks-achtige keten hun hangplek.
   Stuk voor stuk mensen die je op straat amper ziet. De middenklasse loopt niet zomaar tussen het gewone volk. Het woord ‘elite’ wordt zonder probleem in de mond genomen om de eigen sociale laag te omschrijven. De sfeer voelt soms aan als lacherig puberaal terwijl de gemiddelde leeftijd 30 tot 40 is. Het doet me vermoeden dat deze mensen nog steeds aan het zoeken zijn naar een eigen identiteit, wat vroeger in deze cultuur niet relevant was.
   Later op de avond verhuizen we naar het dakrestaurant in het hotel van Mital’s vader voor het late avondeten. De volgende ochtend nemen we met zwaaiende handjes afscheid als de taxi richting luchthaven vertrekt.
2. VJ in Colombo
   We komen bij VJ terecht op advies van Neyc. Op zijn CS profiel vind je een lijst van meer dan 130 mensen die reeds door hem gehost werden. Een levende encyclopedie van Sri Lanka. In zijn living staat een tafel met glazen blad en daaronder een kaart van Sri Lanka. Handig om gasten te helpen met hun reisroute.
   De eerste avond zouden we samen naar een feestje gaan bij een vriend. De vriend komt nooit opdagen dus besluiten we om samen in de buurt iets te gaan eten, ‘rice & curry’ (het nationale gerecht van Sri Lanka).
   De tweede avond komt Namal wel opdagen. We gaan naar het strand van Colombo. Zonder echt te weten waar we heen gaan zitten we enkele ogenblikken later op de achterbank van een pick-up. Voorin twee kerels die we niet echt kennen, een lokale radiozender met veel te luide Elvis nummers en het nachtelijke Colombo dat beetje bij beetje langs de open ramen voorbij glijdt.
   Op het strand aangekomen wordt er een grote fles whiskey bovengehaald en eten besteld, in het Sinhalees. Daarna volgt een gezellige avond leuteren met de voeten in het zand. Praten doen we vooral met VJ, het Engels van Namal is wat minder. Al heeft hij het wel naar zijn zin. Dat blijkt als plots de rekening verdwenen en betaald is voor we er erg in hebben. Als hij naar België komt mogen wij betalen, nu zijn we gasten!
3. Ruchira in Thissamaharama
   We trekken naar Thissamaharama om het Yala National Park te bezoeken. Via CS leren we dat Ruchira er als gids werkt. Als je bij hem verblijft ben je niet verplicht om via hem het park te bezoeken, maar hij biedt het je wel aan.
   Bij aankomst in Thissa worden we door een grote safarijeep opgepikt. We rijden naar het simpele huis van de familie een beetje buiten de stad. Daar woont Ruchira samen met vrouw, 3 kinderen, ouders, broer en grootmoeder. Er wordt ons een privé kamer aangebonden, zelf slapen ze met 4 tot 5 op dit soort van kamer. Douchen kunnen we in de tuin, in badpak, of in de rivier achter het huis.
   We spreken af om de dag erna met hem op safari te gaan voor een prijs die in het dorp wat hoger zou liggen. Dan worden we overgelaten aan de zorgen van de familie. Communiceren is wat moeilijk want de kennis Engels is klein tot afwezig.
   We krijgen telkens rijkelijk veel eten als lunch en dinner dat speciaal voor ons gekookt wordt. Hun eten zou veel te pittig zijn voor ons. We zwemmen na de middag in de rivier met de kindjes en krijgen nadien een rondleiding doorheen hun huiswerk.
   Yala zelf is prachtig. Naast de fantastische uitzichten bij de opkomende zon krijgen we luipaarden, olifanten en een zwarte beer te zien. Het levert ons een prachtige ervaring op.
   Ruchira zelf krijgen we tot de laatste avond weinig te zien in huis. ’s Morgens om 4 uur opstaan om te gidsen en na de middag weer op zoek naar nieuwe toeristen voor de volgende dag is geen lachertje. De laatste avond worden we opgehaald om ’te gaan drinken’. De tafel vrienden en collega’s laat vlot anderhalve fles whiskey en twee grote gegrilde vissen verdwijnen. Tussen de gesprekken door merk je dat er wat gelachen wordt met andere toeristen die ze vandaag bij hadden en die veel meer betaald hadden. Tegen de tijd dat we thuis komen geeft Ruchira’s vrouw klank zonder beeld, de deur is op slot. We zijn veel te laat voor het eten dat zij met veel zorg voor ons bereid heeft. Oma schept onze borden vol en uiteindelijk mag Ruchira toch in eigen bed slapen.
   Enkele dagen later belt hij ons op. Hij heeft onze referentie gelezen en wil ons bedanken. We zijn altijd welkom.
4. Nira in Anuradhapura
   Via de poort aan de straatkant worden we per Tuk-Tuk doorheen de tuin tot voor het huis gereden. Nira is 42 en leerkracht Engels in de lagere school. Haar man begin 50 en ‘business man’. Ze hebben geen kindjes.
   De eerste avond kookt Nira en de tweede Ann en ik, dat is de deal die ze heeft met haar gasten. ’s Ochtends worden we door haar man afgezet bij een stalletje waar we een fiets kunnen huren om de oude stad van Anuradhapura te bezichtigen, pure luxe.
   Alles is wel gezellig, maar het lijkt tot de tweede avond te duren voor de sfeer wat losser wordt en het gesprek goed en wel op gang komt. Ik moet leren dat het met sommige mensen wat langer duurt voor het vertrouwen er echt is.

Couchsurfing is tot nu toe een geweldige ervaring. Elke keer anders. Soms een activiteit op zich en soms gewoon praktisch en goedkoop. In elk geval leert het je om de controle los te laten, om je over te geven aan wat je gastheer of gastvrouw voor je in petto heeft.
Mensen ontmoeten en afscheid nemen van mensen gaat doorheen deze reis als maar vlotter. Je beleeft samen een leuke tijd en dan splitsen de wegen weer. En soms kom je elkaar op een onverwacht moment weer tegen.

Wordt zeker vervolgd.