Het is weer zover! Weldra mogen we collectief naar het stemhokje om onze burgerplicht te vervullen. In mijn geval mag er iemand anders met een grote volmachtbrief mijn stem uitbrengen. Ik ben zelf niet in België en ook dan geldt de stemplicht.
Aangezien ik mijn stem op voorhand moet doorgeven, plan ik tijd in om bewust over mijn stemkeuze na te denken. Dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Het landschap aan keuzemogelijkheden voelt zeer beperkt. Daarnaast merk ik dat ik mijn onderzoek start met redelijk wat vooringenomenheid.
SP.A lijkt interessant voor zijn sociale ingesteldheid. Toch kan ik er niet voor stemmen. Ik geloof niet in een systeem van uitkeringen waarbij je niet tegelijkertijd ook mensen verantwoordelijkheid leert.
Groen oogt interessant maar overtuigt me niet wat betreft de economische impact van hun programma.
VLD was in het verleden vaak mijn eerste keuze. Ik ben een grote voorstander van het pure liberale gedachtengoed. Daarmee bedoel ik niet het concept “ieder voor zich”, maar wel het originele liberale gedachtengoed van persoonlijke verantwoordelijkheid, voor jezelf en voor je omgeving. Spijtig genoeg blijft het toch wel vaak een partij van en voor de rijken.
N-VA klinkt mooi. Ze hebben dan ook de beste redenaar uit de Belgische politiek aan boord. Ik kan echter nooit stemmen voor een partij met separatistische (egoïstische) standpunten. Ook al verpakken ze het mooi.
CD&V is de partij van het middenveld. Ik houd van de zoektocht naar balans en de gematigde standpunten. Ook hier zie ik een breekpunt. De partij houdt haar verbinding met het Kerkelijk instituut in stand en daar kan ik principieel niet in mee.
Dan is er nog Vlaams Belang. Daar ben ik heel bondig over. Als je hun gedachtengoed in de praktijk brengt, leven we morgen in een wereld die lijkt op “The Handmaid’s Tale”.
Een tweetal weken terug in Tafi del Valle ga ik vol goeie moed op zoek naar de verschillende kieslijsten. Ik heb hoop dat er nog een alternatieve lijst te vinden is. Alleen was die informatie toen nog niet te vinden. Het is blijkbaar ongebruikelijk dat mensen zich meer dan een maand op voorhand voorbereiden op hun stemkeuze.
Ook wat betreft lokale partijprogramma’s kwam ik bedrogen uit. De enige partij die op die datum een duidelijk en aangepast programma online had staan voor de lokale verkiezingen in Antwerpen was Groen. Het spreekt in hun voordeel.
Met veel interesse volg ik het grote debat van Antwerpse kopstukken van De Morgen. Ik kan me echter niet van de indruk ontdoen dat het hele debat heel ‘leeg’ klinkt. Het lijkt wel of alle politieke kopstukken de hele bevolking onderschatten en denken dat elke stem te vangen is door loze populistische uitspraken.
Ik voel dat ik iets mis. Ik ben op zoek naar een partij die nog niet bestaat.
Een partij die mij als burger serieus neemt en niet probeert in te spelen op mijn emotionele zwaktes.
Een partij die gelooft in het belang van ecologie binnen het hele programma en niet als een onderdeel van het programma.
Een partij die gelooft in het belang van een sociale ingesteldheid binnen het hele programma en niet als onderdeel van het programma.
Een partij die naar economische belangen kijkt als middel om mensen een gelukkig leven te laten scheppen en niet als doel.
Opnieuw moet ik beseffen dat er geen enkele partij te vinden is die het groene, het blauwe en het rode gedachtengoed integreert. Blijkbaar zal ik ooit zelf in de politiek moeten stappen als ik deze partij wil zien opstaan.
In de tussentijd moet ik eten wat het menu te bieden heeft. Mijn stem gaat deze keer naar Groen. Niet omdat ik 100% overtuigd ben. Wel omdat onze wereld meer ecologische invloeden kan gebruiken.
Op wie stem jij en weet je waarom?
