Movimento dell'Mondo

Ik mis je

Ik mis je

De zon staat hoog aan een felblauwe hemel. Families kuieren langs de uitbundige marktkramen op de Feria de Matadores. Koppels zwaaien fier met felgekleurde sjaaltjes tijdens een traditionele Argentijnse dans. Vrienden zitten gezellig samen op een terrasje met een Fernet con Coca. Ik verorber mijn verse sandwich mét vlees met veel smaak. Ik geniet met volle teugen. Toch knaagt er iets.
Ik mis Manu. Zo ontzettend hard. Ik wil hem aanstoten, hem wijzen om de gelukzalige glimlach van een dansende man. Ik wil hem de rest van mijn broodje geven, het is teveel voor mij alleen. Ik wil samen met hem beslissen welke smaak ‘dulce de luche’ ik zal kopen.

Het komt niet zo vaak voor dat we elkaar een paar dagen niet zien. Ik ben eens alleen in Engeland achterbleven tijdens een housesit, terwijl Manu voor het werk naar Hongarije ging. Toen was er wel elke dag minstens 1 telefoontje.
“Hoe was je dag?” Waarop een uitgebreid gesprek volgde met details over onder meer onze slaap, stoelgang, het werk en veel meer.
Nu is Manu op stilte retraite in een Vipassana centrum en is er geen communicatie mogelijk. Geen dagelijks telefoontje.
Ik vind het verschrikkelijk dat ik niet weet hoe het met hem gaat. Hoe voelt hij zich? Lukt dat mediteren een beetje? Hoe is het eten daar? Kan hij wel slapen? Mist hij mij ook? …

In Engeland had ik tenminste nog 2 honden, 1 kat, 2 cavia’s en 3 schildpadden om tegen te praten, om mijn dagelijkse beslommeringen mee te delen.
Nu is het intussen zover dat ik tegen mezelf praat. Ik wens mezelf bij elke maaltijd ‘smakelijk eten’. Tijdens het koken zing ik keihard mee met bekende musicalnummers. Ook een ‘slaapwel’ ontbreekt er niet aan.

Ik mis niet alleen Manu. Ik mis elke vorm van sociaal contact. Andere reizigers ontmoet ik niet in deze grote stad. Als er toch al eens iemand een gesprek probeert aan te knopen, stokt dat al snel. Mijn Spaans is nog steeds ontoereikend.

Gelukkig hebben we een superleuk appartement in Buenos Aires gehuurd in een veilige wijk. Ik doe elke ochtend yoga, mediteer, werk veel en doe regelmatig een uitstapje. Ik hou mezelf bezig, maar tel intussen de dagen af.

Manu en ik zijn al enkele jaren bijna 24/7 samen. Vaak vragen mensen mij ‘Hoe doe je dat toch?’.
Het antwoord is simpel. Manu is mijn levenspartner. Ik deel graag mijn hele leven met hem. Hoe graag, wordt mij deze dagen pijnlijk duidelijk.
Tegelijk ben ik dankbaar voor het gemis. Ik zal uit deze ervaring komen met een hernieuwd besef dat ik deze bijzondere man moet koesteren. Dat ik hem moet waarderen met al zijn kanten. Ook als na 7 jaar sommige van zijn kantjes mij stapelgek maken.
Ik zal blij zijn als hij mij binnenkort weer gek maakt. Alleen zal het van korte duur zijn. Als hij terug is, vertrek ik enkele dagen later op stilteretraite. Het einde van deze bijzondere en eenzame ervaring is voorlopig nog niet in zicht.

  • Zoetigheid op de Feria de Mataderos
  • Eetkraampjes
  • Samen dansen
  • Zwaaien met de sjaal
  • En maar lachen
  • Sandwich met vlees
  • Tango schoenen in de verkoop
  • Jeugd Olympische Spelen in BA
  • Kunst in kader van de Spelen
  • Ballen in BA
  • Planetarium Galileo Galilei
  • Parque 3 de febrero
  • Romantiek in het park
  • Zumba op zondag
  • Vrienden in Palermo Viejo
  • Straat artiesten in Palermo Viejo
  • Street Art in Palermo
  • Ik mis je
  • Bekend terrein
  • El Puente de Mujer
  • Teatro Colon
  • Plaza de Mayo
  • Liefdevol standbeeld

Een gedachte aan “Ik mis je

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *