Movimento dell'Mondo

27 mei 2014 – Net een zwaar weekend gehad.
2 dagen dansshow met Dansstudio Flash = 300 dansers, 100 medewerkers, 4 shows, 1500 man publiek en 1 uitgetelde Ann…

Rustig op adem komend in de zetel, spreekt Manu de woorden uit die alles veranderen… “Waarom vertrekken we niet in november?”.
“Waarom niet eigelijk?”

Altijd zijn er weer redenen om niet te gaan, om te blijven, want ook hier is er veel. Veel van wat we zelf gecreëerd hebben. FEST en Movimento dell’Arte…
Maar sinds Manu mij, 2,5 jaar geleden op het terras van de Copa Cava, onder het genot van een glaasje “Can Paixana Rosat” en uiteraard een assortiment tapas mij vroeg “En wat is jouw grote droom?” is mijn antwoord nooit ver uit mijn gedachten geweest.
“Eeuhhmmm, tja, weet ik niet, euuuhhh, mmhhhmmm, effe denken,… . Ik ben blij me wat ik nu heb. Ik hoop dat het zo kan blijven. Altijd blijven dansen en theater maken. Er niet rijk van worden, maar er wel van kunnen leven, dan ben ik gelukkig.” Uiteraard was Manu niet tevreden met dit antwoord. “Wat als je nergens rekening mee hoeft te houden? Geld is geen issue. Wat wil je dan, ook al denk je het nooit te bereiken, durf eens in de denkoefening te gaan!” En toen kwam het antwoord heel vlot, het was er altijd al geweest “Ik wil de wereld zien, ik wil reizen, ik wil een wereldreis maken.”

Op 27 mei 2014 valt eindelijk het besluit om het echt te doen.
We gaan weg, nee, we gaan ergens naartoe.
Sins die maandag is er een last van mijn schouders gevallen. Alles wordt lichter. Ik maak me nergens meer druk om. Wat komt, dat komt. Deze staat van zijn, waar ik al lang naar op zoek ben, is opeens deel van mij geworden. Of ik dat kan vasthouden tot aan het moment van vertrek en daar voorbij is nog maar de vraag, maar zelfs daar maak ik mij nu niet druk om.
Ik voel me goed, zalig, licht.