Movimento dell'Mondo

In het buitenland, denk ik steevast “ja”.
We mopperen vaak, maar in vergelijking met vele andere landen hebben we het extreem goed. De hoge kwaliteit van het onderwijs en ons sociaal zekerheidsstelsel zijn nog maar het begin. Ons klimaat is heerlijk gematigd, geen extremen zoals in Australië. Ik hou van het bourgondische Vlaamse leven. Op cultureel gebied kom ik aan mijn trekken. Op een kleine oppervlakte vind ik zee, bossen, uitgestrekte velden en prachtige steden. En nog belangrijker, ik begrijp België, hoe het land en de mensen in elkaar zitten.

En toch, als ik in België ben wil ik zo snel mogelijk weg. Ik erger me aan mensen die zich ergeren. De trein heeft vertraging, de uitkering is te laag, de elektriciteit is (1 keer) uitgevallen, …
Het grijze weer trekt ook mijn gemoed naar beneden. Voor het bourgondische en culturele leven is vaak geen tijd als ik meega in het hoge Belgische werkritme.

De naakte waarheid: ik zie mezelf nergens anders settelen. Elke land heeft zijn voor én nadelen.
Tot we in Italië komen. Ik ben verliefd. Prachtige steden met een interessante geschiedenis, de zee en de bergen, op cultureel gebied heel actief, een zonnig klimaat, … Dolce far niente, en toch zijn de diensten (openbaar vervoer, toeristische informatie, … ) heel georganiseerd. Voor het eten kan ik niet genoeg superlatieven bedenken!

Leven in een land is natuurlijk anders dan reizen in een land. En ik heb slecht 2 regio’s bezocht, Toscane en Venetië. Ik weet niet welke uitdagingen de rest van Italië voor me in petto zou hebben.
Gelukkig is de vraag hypothetisch. Ik ben nog niet van plan om te settelen. Ik hou te veel van ons nomadische leven. Als de tijd komt, neem ik Italië graag in overweging.