Movimento dell'Mondo

Op een dag kwamen er twee Israëlische meisjes onze guesthouse binnenwaaien met de vraag “Worden hier yogalessen gegeven?”.
Ik hoor Ann behulpzaam antwoorden van niet en waar ze wel lessen kunnen vinden. Plots komt de verkoper in me naar boven: “Momenteel zijn er geen lessen maar we kunnen er altijd organiseren voor jullie”. Nadat ik iedereen twee keer duidelijk maak dat ik geen grapje maak spreken we de dag erna af om 9 uur 30. Intussen geven we dagelijkse yogales. Technisch gezien geeft Ann les, ik mag assisteren 🙂

Yoga biedt niet enkel lichaamsbeweging maar stimuleert ook een filosofische en spirituele ontwikkeling. Onze eerste lessen zijn een mooie gelegenheid om terug te grijpen naar de eerste stap van Patanjali, de Yamas.

Yamas kent vele vertalingen. Sociale regels, onthoudingen, dont’s, … De vijf Yamas zijn:

• Ahimsa: geweldloosheid
• Satya: niet liegen
• Asteya: niet stelen
• Aparigraha: niet hebzuchtig zijn
• Brahmacharya: deze laatste is wat moeilijker te vertalen in één woord. Het komt neer op focus, je energie niet richten op wat niet goed voor je is.

Tot daar mijn exposé over de yamas. Simpel toch. Niet? Ze lijken alle vijf zo logisch dat het bijna de moeite niet is om er stil bij te staan. Dit kennen we ook al van onze 10 geboden? Natuurlijk mag je niemand op zijn neus slagen en natuurlijk mag je niet liegen en … en toch.

Terwijl ik hier zit te schrijven heb ik al zeker 8 vliegen doodgemept. Ik word er beter en beter in om ze te raken maar wat met Ahimsa?
In mijn vorige artikel heb ik jullie beloofd ‘snel’ terug te komen op Patanjali en nu zijn we al meer dan een maand verder voor ik ermee aan de slag ga. (Satya?)
Brahmacharya leert me enkel keuzes te maken die goed voor me zijn. Vraagt het me misschien meer energie dan ik verwacht had om dit onderzoek te voeren?
Of is het omdat ik liever illegale filmpjes en software download (Asteya?) op onze spiksplinternieuwe MacBook Air.
Een nieuwe aanwinst die we denken nodig te hebben om een centje bij te verdienen onderweg? (Aparigraha?)

Plots blijken die vijf logische Yamas minder evidente ettertjes dan op het eerste zicht. Zeker als je de focus van buiten naar binnen draait.
Liegen tegen andere mensen mag niet, maar lieg ik nooit tegen mezelf? Als ik mezelf wijsmaak dat ik die laatste paar happen in de pan echt nodig heb bijvoorbeeld. Of als ik geloof dat even op Facebook kijken interessanter is dan mijn tekst afmaken. Of als ik me niet lekker voel, iemand me vraagt “Wat scheelt er?” en ik zeg “Niets!”. Is het des mens om te liegen tegen jezelf over je gevoelens, je verlangens, over die lat waarvan je denkt dat ze zo hoog moet liggen? En elke keer opnieuw probeer ik aan mijn eigen leugen te voldoen.
En toch hoeft dat niet altijd ‘slecht’ te zijn. Als ik de waarheid niet een beetje had verdraaid zou Ann nu niet haar eerste yogalessen geven. Zolang het evenwicht maar bewaard blijft. Daar ligt meestal mijn uitdaging.

Wat heeft dit nog met yoga te maken? Als ik probeer om in een evenwichtspose te staan en ik maak mezelf wijs dat ik met twee dingen tegelijk kan bezig zijn word ik al gauw met de waarheid geconfronteerd. Dan val ik om, dan verlies ik mijn evenwicht en raak ik uit balans. Een fysieke houding en een beweging toont dadelijk de waarheid: als je liegt tegen jezelf doe je jezelf geweld aan.

Of we onze 4 Israëlische studentes een confrontatie bieden met deze inzichten weet ik niet. Dat is ook niet mijn bedoeling. Ze blijven dagelijks terugkomen dus we doen zeker iets goed. Wat ik wel weet is dat ik de keuze maak om zo min mogelijk tegen mezelf te liegen. Zo heb ik veel meer te bieden aan mijn omgeving.